کد مطلب:106797 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:145
[صفحه 492] امام (ع) را گروهی رودررو ستایش كردند آن بزرگوار فرمود: (خدایا نسبت به من از من داناتری و من به خودم از آنان آگاهترم، خدایا ما را بهتر از آنچه دیگران گمان می برند، قرار بده، و آنچه را كه درباره ی ما نمی دانند نادیده بگیر و بیامرز.) با این سخن، امام (ع) نفس خود را در برابر ستایشی كه موجب خودپسندی می گردد، شكسته و بعد از خداوند درخواست كرده تا درجه ی نیكی او را بالاتر از آنچه دیگران درباره ی او گمان دارند قرار دهد، و عیبهای او را كه از آن ناآگاهند، بیامرزد. اگر كسی اشكال كند كه امام (ع) معصوم از گناه است، چگونه از او گناهی سر می زند تا طلب آمرزش كند؟ در پاسخ می گوییم: قبلا بیان كردیم كه عیب و نقص امثال آن حضرت و آنچه را كه درباره ی امثال او گناه می نامند، از باب ترك اولی است نه از گناهان معمولی كه معصوم و مبرا از آنهاست.
صفحه 492.